Een tweede plaats in een schrijfwedstrijd betekende voor Sonja het startschot van de schrijfcarrière waarvan ze altijd al droomde. Dit najaar verscheen ‘Wanneer bomen fluisteren,’ alweer haar derde roman waarin ze een vleugje spiritualiteit vermengt met verhalen om bij weg te dromen.
“Als zich een verhaal in mijn hoofd vormt, kan ik dat pas loslaten als het omgevormd is tot een boek.”
Wie ben je en wat schrijf je?
Ik ben een geboren en getogen Opglabbekenaar, gehuwd en moeder van twee fantastische zonen. In mijn romans zit een tikkeltje spiritualiteit verwerkt. Het zijn vlotlezende boeken waarin geesten een rol spelen. Het zijn echter geen akelige verhalen. Je moet je voorstellen dat je iemand mist die er niet meer is, en dat je hoopt dat die persoon er op de een of andere manier nog is… Dat gevoel probeer ik weer te geven in mijn boeken.
Heb je altijd al willen schrijven?
Het schrijven zit al heel lang in mijn bloed. Ik herinner mij dat ik tijdens het opruimen een stapeltje opstelletjes vond van in mijn lagere schooltijd. Ze stonden vol taalfouten, maar de verhaaltjes waren leuk om opnieuw te lezen.
Vroeger zei ik altijd dat ik een boek zou schrijven wanneer ik met pensioen ga, maar als je daarop wacht, is het misschien te laat. Maar hoe begin je daaraan, een boek schrijven en uitgeven?
Er zat een verhaal in mijn hoofd, maar door mijn job en het moeder zijn kon ik me er niet echt mee bezighouden. Tot er begin 2017 een oproep op Facebook verscheen om deel te nemen aan een literatuurprijs. Dit was mijn kans!
Iedere avond, wanneer mijn kinderen in bed lagen, heb ik geschreven en geschreven. Het was klaar net voor de deadline. Ik gaf mijn manuscript de titel ‘Visioenen’ en wachtte met een bang hartje af. Uiteindelijk werd ik tweede. In 2018 kwam mijn tweede roman ‘Parels’ uit. Mijn laatste boek ‘Wanneer bomen fluisteren’ verscheen dit najaar.
“Stop je dromen nooit weg. Maak een plan en ga ervoor.”
Waarover gaat je laatste boek?
‘Wanneer bomen fluisteren’ gaat over Lotte, een jonge vrouw die het huis van haar overleden tante Sue erft. Ze besluit om in dat huis te gaan wonen. Maar bij aankomst in het dorpje lijkt alles verlaten en doods. Wanneer Lotte dan eindelijk de ongelooflijk knappe Steve ontmoet, wil hij dat ze weggaat. Lotte ontdekt dat zijn vader en zusje vermist zijn en dat haar tante Sue aan een mysterieuze ziekte overleed. Er gebeuren rare dingen, en de hoge bomen lijken haar iets te willen vertellen.
In het boek ontdek je wat het geheim is dat tante Sue bijna ontrafeld had, en wie in hemelsnaam Emily is die steeds weer opduikt. Ook ontdek je hoe het komt dat Lotte dezelfde ziekte krijgt als haar tante Sue, en of ze zichzelf op tijd kan redden.

Mogen we nog meer boeken van je verwachten in de toekomst?
Als zich een verhaal in mijn hoofd vormt, kan ik dat pas loslaten als het omgevormd is tot een boek. Dus als de inspiratie blijft komen, zullen er nog wel boeken verschijnen.
Wat lees je zelf graag en waar haal je je inspiratie?
Dat hangt af van mijn stemming op dat moment. Mijn interesse is heel breed. Het liefst lees ik romans waar je bij kan wegdromen, maar ik kan evengoed genieten van een thriller of een goed horrorverhaal.
Mijn inspiratie haal ik uit dingen die ik oppik. Dat kunnen foto’s zijn of iets dat iemand zegt. Ik ben iemand die veel nadenkt over dingen die ik gehoord of gezien heb, en dan neemt mijn fantasie het over.
“Vroeger zei ik altijd dat ik een boek zou schrijven wanneer ik met pensioen ga, maar als je daarop wacht, is het misschien te laat.”

Heb je nog andere hobby’s dan schrijven?
Vroeger waren mijn kinderen mijn hobby. Nu ze bijna op eigen benen staan, heb ik meer tijd voor mezelf. Ik lees heel graag en hou van shoppen. Ook luister ik heel graag naar muziek, vooral als de teksten me raken.
Stel dat je één boek zou mogen kiezen om mee te nemen naar een onbewoond eiland. Welk boek zou dat zijn?
‘De affaire’ van Santa Montefiore. Een heel mooi verhaal en boven elk hoofdstuk staat een prachtig citaat waar je toch wel even over moet nadenken. En ik ben een denker…
Waarom heb je je aangemeld voor Boekenerf?
Ik vind dit een heel leuk initiatief. Ik hou van contacten met mensen en dit concept is ideaal om dichter bij je lezers te staan, om hen extra te bedanken. Ik ben iemand die meer geniet van kleinere signeersessies, waar je lezers met je komen praten. Boekenerf lijkt mij een totaalconcept waar de lezers zowel info krijgen over de uitgegeven boeken, als over de auteurs zelf, en dit op een gemoedelijke, professionele manier. Dat is toch fantastisch?
Absoluut! Is er nog iets dat je kwijt wil om af te sluiten?
Graag wil ik meegeven dat als je een droom hebt, je hem nooit mag wegstoppen, hoe absurd hij ook lijkt. Maak een plan en ga ervoor. Kijk maar naar mij. Ook ik had een droom, en toen ik eenmaal de eerste stap gezet had, kreeg ik meer steun dan ik ooit verwacht had. Daarom wil ik nogmaals iedereen bedanken die mij gesteund heeft, vroeger, nu, en later…
Geef een reactie