Boekenerf

Boeken voeren Kelly Loos  naar andere werelden, maar dat geldt ook voor haar mobilhome, waarmee ze met haar gezin vooral onverwachte pareltjes dichtbij huis opzoekt. Het is dan ook geen toeval dat Kelly’s eerste boek de titel ‘Schotse wolken’ meekreeg: een liefdesverhaal in een dramatisch mooie setting.

“Na een vakantie in Schotland wist ik: hier wil ik over schrijven. Het heeft lang geduurd voor ik wist wat ik er precies mee wilde doen. Ik ben eraan begonnen, heb het weer aan de kant gelegd en uiteindelijk heb ik er een liefdesverhaal van gemaakt.”

Je reist veel en die reizen brengen duidelijk de nodige inspiratie. Kan je wat meer vertellen over de reizen die je maakte? Welke reizen wil je zeker nog maken?

We reizen veel, dat klopt. Maar echt ver zijn we nog nooit geweest. Ik geloof zeker dat verre bestemmingen heel wat te bieden hebben. Uit ervaring weten we echter dat er ook talloze dichtbijbestemmingen zijn die verborgen pareltjes herbergen. We ontdekten al heel wat prachtige plekken op minder dan een dag rijden van ons eigen land. Enkele jaren geleden werden we zelfs aangenaam verrast door Nederland. We voeren met de ‘Waterbus’ Rotterdam binnen. Door het geweldige zicht op de moderne skyline waanden we ons meteen in een of andere verre metropool.

Reizen met een mobilhome geeft heel veel vrijheid en je komt soms op geweldige en onverwachte locaties terecht: midden in een bos, aan de rand van een meer, langs de kust … Een mooie reis hoeft voor ons dus niet gepaard te gaan met urenlang vliegen.

Hoewel we Frankrijk en Italië heel mooie landen vinden, trekken ook de noordelijke landen ons aan. Tot nu toe reisden we twee keer met de mobilhome naar Denemarken (eerst naar Zuid- en Midden-Jutland, de tweede keer naar Funen en Seeland), maar we willen zeker nog eens terug om het noorden van Jutland te bezoeken. Daarnaast staan ook Zweden en Noorwegen nog op ons verlanglijstje.

Kan je wat meer vertellen over je roman Schotse Wolken en over de personages Jonathan en Lene, die duidelijk elkaars tegenpolen zijn?

In 2002 kochten mijn man (toen nog mijn vriend) en ik een Interrail-treinticket. We hadden een iglotentje mee en elk een backpack en trokken zo een twaalftal dagen door Groot-Brittannië. Vooral van Schotland waren we erg onder de indruk: de verlaten landschappen, het groen dat groener lijkt dan elders, de steden die als eilanden in het landschap liggen, de wolken die bijna op je hoofd lijken te vallen. Maar ook de Schotten hebben ons hart gestolen: vriendelijk, behulpzaam, altijd bereid tot een babbeltje. In Schotland sliepen we noodgedwongen in jeugdherbergen of B&B’s, omdat het er te nat was om in een tentje te slapen. We werden er ontvangen als koningen. Ze wachtten ons op aan de bushalte, brachten ons thee op de kamer, voerden ons met de auto naar het stadscentrum, enz.

Na deze reis wist ik: hier wil ik over schrijven. Het heeft lang geduurd voor ik wist wat ik er precies mee wilde doen. Ik ben eraan begonnen, heb het weer aan de kant gelegd en uiteindelijk heb ik er een liefdesverhaal van gemaakt. Een beetje cliché wellicht: Jonathan is een rijkeluiszoon die wil bewijzen dat hij ook iets kan zonder dat het in zijn schoot wordt geworpen. Lene heeft net haar ouders verloren en is op zoek naar een houvast. Ze maakt de reis die haar ouders wilden maken. In Schotland ontmoeten Jonathan en Lene elkaar. Ze zijn elkaars tegenpolen en dat uit zich ook in de manier waarop ze tegen Schotland aankijken. En op die manier nemen Jonathan en Lene niet alleen zichzelf, maar ook de lezer mee op ontdekkingstocht door Schotland.

Je hebt tot nog toe één roman uitgebracht, in 2013. Werk je momenteel aan een volgend boek of heb je nog ideeën in je hoofd voor eventuele volgende boeken?

Meteen na Schotse wolken begon ik aan een nieuwe roman. De rode draad van het verhaal is klaar, de structuur is uitgewerkt en er zijn al heel wat bladzijden geschreven, maar na een tijdje liep ik een beetje vast in het verhaal. Net zoals bij Schotse wolken heb ik dat boek dus ook even aan de kant gelegd. Intussen begon ik columns te schrijven en startte ik als freelance eindredacteur. Maar sinds kort kriebelt het weer om aan dat boek verder te schrijven. Ik hoop het in 2021 af te werken.

“Een leven zonder woorden is ondenkbaar.”

Probeer je je liefde voor taal en schrijven ook door te geven aan je leerlingen?

Helaas is het vrij moeilijk om mijn leerlingen daar warm voor te maken. Ik geef les in een wetenschappelijk-technische richting, dus de interesse van mijn leerlingen ligt niet meteen bij taal. Toch denk ik dat je als leerkracht Nederlands-Engels en taalliefhebber onvermijdelijk probeert die liefde voor taal en literatuur door te geven, al is dat vaak tevergeefs. Maar het schenkt wel veel voldoening als je merkt dat leerlingen er ondanks alles toch in geïnteresseerd raken.

Je bent in elk geval volop met schrijven en taal bezig: je volgde Taal- en letterkunde, schrijft columns voor Het Belang van Limburg, geeft les en werkt in bijberoep als freelance redacteur. Kan je je een leven zonder woorden voorstellen?

Nee. Lezen en schrijven doe ik al van kinds af aan. Altijd was er wel ergens een boek of een notitieschriftje in mijn buurt. Lezen doe ik nog steeds elke dag (al zijn het soms maar enkele bladzijden) en als ik iets meemaak, wil ik er meteen over schrijven. Een leven zonder woorden is voor mij ondenkbaar.

“Boekenerf brengt lokaal talent samen en laat de buitenwereld er kennis mee maken. Een heel leuk initiatief!”

Heb je nog andere hobby’s, buiten reizen en schrijven?

Heel veel vrije tijd blijft er meestal niet over. Maar een fietstochtje maken met het gezin en dan genieten van een heerlijke cappuccino op een terrasje, daar proberen we wel tijd voor te maken. In de winter wordt de fietstocht meestal vervangen door een wandeling, hoewel ik toch net iets liever fiets dan wandel.

Wat trok je aan in Boekenerf?

In een wereld die vrijwel grenzeloos is en in tijden waar ‘lokaal kopen’ het opneemt tegen de invoer uit verre (en goedkope) landen, biedt Boekenerf een platform voor ‘lokale literatuur’. Hiermee biedt het een tegengewicht tegen de grote uitgeverijen die vaak inzetten op buitenlandse schrijvers die grotere garanties op een goede verkoop bieden. Toch is er ook veel lokaal talent. Boekenerf brengt dit lokale talent samen en laat de buitenwereld er kennis mee maken. Een heel leuk initiatief!

Is er iets dat je graag nog wilt meegeven?

Volg je passie. Het zal je leven rijker maken.