Boekenerf

Ze schrijft kinderboeken, tekent, schildert en maakt zelfs poppen die bij haar boeken horen. En dat doet ze het liefst van al ‘s nachts. Wanneer de wereld tot stilstand komt, komt er iets in beweging in haar hoofd. Dan leeft Maria zich uit in een kleurrijke omgeving vol fantasie. Haar creativiteit kreeg ze niet enkel met de paplepel ingegeven, ze geeft haar passie voor kunst net zo enthousiast door aan haar kinderen en kleinkinderen.

“Diep in de nacht, als de wereld rondom mij slaapt, word ik door de stilte creatief. Hetgeen ik doe, is mijn beelden omzetten in kunst. Schrijven, illustreren en schilderen zijn een passie, iets dat ik gewoon niet kan uitzetten. Dat is voor mij een manier om de wereld rondom mij mooi te maken. La vie en rose. Letterlijk.“

Wie is Maria T. Muto?

Ik schrijf en illustreer niet alleen kinderboeken, maar koester ook een passie voor schilderen. Mijn werken nemen je mee naar mijn fantasiewereld, ze reflecteren mijn gevoelens en gedachten, een wereld van kleuren en vormen zoals ik ze zie. Diep in de nacht, als de wereld rondom mij slaapt, word ik door de stilte creatief. Hetgeen ik doe, is mijn beelden omzetten in kunst. Schrijven, illustreren en schilderen zijn een passie, iets dat ik gewoon niet kan uitzetten. Dat is voor mij een manier om de wereld rondom mij mooi te maken. La vie en rose. Letterlijk.

• 

• 

Wat maakt de nacht voor jou de meest geschikte tijd om te schrijven? En wanneer slaap je dan?

’s Nachts is het muisstil, zijn er geen invloeden van buitenaf die zowel positief als negatief kunnen zijn. Als de wereld slaapt, dan gaat mijn wereld vol fantasie open. De stilte brengt mij in een heel andere wereld, waar alles mogelijk is. Slapen doe ik dan weer als de wereld wakker is. 😉

Je schrijft kinderboeken met een universeel verhaal. Welke universele verhalen zijn dat?

‘Stien en haar wonderwereld in de kern van de aarde’ is een verhaaltje over onze planeet aarde, het is nooit te laat om haar te herstellen. ‘Marie en Vlad de vampierjongen’ gaat over vriendschap. Vriendschap zit in je hart, je moet niet mooi zijn om erbij te horen. Daarom nam ik een ‘vampier’ als personage. ‘Marie naar de Noordpool’ is een kerstverhaal, over het belang van kerst. Waar staat kerst voor?

“Wij schrijven verhaaltjes om de kinderen in een momentum van fantasie te brengen. Samen kind zijn, in stilte en in een wereld waar alles mogelijk is.“

Heb je bepaalde kinderen voor ogen tijdens het schrijven? Of schrijf je vooral voor ‘het kind in jezelf’?

De personages Stien en Marie, dat ben ikzelf. Marie en Vlad de vampier, daar is de vampier in het verhaaltje mijn zoon Davide Cavaliere. Hij is een kunstenaar, muzikant. Dat zie je ook aan de tekeningen, Vlad is net zoals David een muzikant, hij speelt gitaar… In het verhaal Marie naar de Noordpool, is het meisje Bientje in het verhaal mijn dochter Sabrina Cavaliere. Het kind in mezelf is altijd aanwezig.

Je maakt ook de tekeningen zelf, en zelfs lappenpoppen. Een beetje een creatieve duizendpoot, dus?

Wij zijn een creatieve familie, in onze leefruimte staan de schildersezels, piano en gitaren centraal. Een House of Art kan je het wel noemen. Creatieve zielen bij elkaar proberen het beste uit elkaar te halen, alles kan en alles is mogelijk…  De motivatie is groot, als iemand van ons met een nieuw idee komt, dan zeggen wij snel… doen… je kan dat wel!

En zo zijn de lappenpoppen ook tot leven gekomen. Mijn moeder was naaister, op mijn zevende kreeg ik mijn eerste naailessen… Mijn ouders hadden een mooie gezegde dat ze wel duizend maal herhaalden: ‘Leer je een ambacht, leg het aan de kant en je zou het eens nodig hebben.’

Schrijven voor kinderen is altijd bijzonder omdat kinderen heel eerlijk en open zijn in hun reacties op je boek.

Ondertussen heb ik twee kleinkinderen van drie jaar en anderhalf jaar, ze zijn dol op boekjes. Iedere dag lezen wij ze wel een boekje voor, als wij hun reactie in een doosje zouden kunnen stoppen dan zou het een magisch doosje zijn! Het jongetje Andrea van drie jaar, zegt nu al dat hij ook boekjes gaat schrijven en is dol op knutselen, tekenen en muziek. Het meisje Chiara lijkt wel een sponsje en absorbeert alle creatieve acties in huis. Dus het creatief zijn is bij ons een levenswijze.

Zijn de ontmoetingen met je jonge lezers een van de fijne aspecten aan je schrijversschap?

Jazeker, zonder twijfel. Vóór Corona, vroeg men mij vaak om in scholen mijn kinderboeken voor te lezen voor kinderen van zeven jaar tot twaalf jaar.

Het mooiste gevoel dat je kan krijgen, is als de kinderen in de klas roepen dat ze je kennen en je boekjes al gelezen hebben. Als ze je vragen of ze je mogen omhelzen. Of als ze je komen zeggen dat ze later als ze groot zijn, ook verhaaltjes gaan schrijven en zelfs uitgever willen worden.

Daarvoor doen wij het, wij schrijven verhaaltjes om de kinderen in een momentum van fantasie te brengen. Samen kind zijn, in stilte en in een wereld waar alles mogelijk is.

Ik lees in je bio dat je vertrekt vanuit de beelden, en dat daarbij de verhalen ontstaan?

Mijn fantasie is steeds aanwezig, in mijn hoofd spelen zich zoveel verhaaltjes af. Dat is altijd zo geweest, toen ik klein was, zeiden mijn ouders altijd dat ik te veel in mijn hoofd zat. Mijn verhaaltjes komen met beelden, je kan het vergelijken met een film die zich in mijn hoofd afspeelt.

Het eerste verhaaltje ‘Stien en haar wonderwereld in de kern van de aarde’ heb ik jaren geleden geschreven en in een doosje gestopt. Het doosje verplaatste zich regelmatig van kast naar kast. Tot mijn man op een gegeven moment vroeg wat hij met dat doosje vol met papier moest doen. Ik vroeg hem om het doosje te bewaren. Dat als ik zou sterven, het doosje naar mijn kinderen zou gaan. Een verhaaltje geschreven voor mijn kinderen, zodat ze hun mama op een andere manier zouden leren kennen.

Hij zei dat ik een afgewerkt product moest nalaten en niet een hoopje papier. Een boekje erven van mama zou veel leuker en specialer zijn. Zo ben ik op zoek gegaan naar een uitgever. Uitgeverij Het Punt vond het een mooi verhaaltje en al snel werd het een kinderboek. Snel daarna volgden nog twee kinderboeken die ook uitgegeven werden en vier maal op De Boekenbeurs stonden.

Heb je nog andere hobby’s en passies?

Zoals ik al aanhaalde, zijn wij een creatieve familie. Een grote passie voor muziek heb ik wel, onze zoon David speelt gitaar, piano, drum en schrijft ook zijn teksten en muziek voor zijn liedjes zelf. Onze dochter heeft aan Sint Lucas in Gent gestudeerd en mijn man kwam met zijn drie gitaren bij ons wonen…

Lezen is een grote passie, overal in huis staan stapels boeken, je kan wel zeggen dat wij een kleine eigen bibliotheek hebben. Het is zelfs zo erg, dat als ik ga winkelen, vergeet waarvoor ik ben gaan winkelen maar wel boeken mee heb. Het liefst lees ik leerrijke boeken, om daarna daarover verder te filosoferen met mijn man.

Vorig jaar heb ik mijn diploma illustreren behaald, zo kan ik de illustratie van mijn boeken zelf blijven doen.

Versjes en gedichten schrijf ik ook, maar deze keer zijn het gedichten voor volwassenen. Gedichten over liefde, passie en verlangen… De volwassen vrouw in mij. Als medeoprichter van de Boekenbottelarij, samen met drie schrijfsters, hebben wij een gedichtenbundel uitgegeven ‘Een poëtische reis door Limburg’. Vijfentwintig schrijvers, ieder twee gedichten waarvan er twee van mezelf in staan.

Schilderen is ook een grote passie, spelen met kleuren. Ik maak mijn kleurenpalet zelf, experimenteren met kleur en textuur. Normaliter zouden dit jaar mijn schilderijen op een viertal expo’s te bezichtigen zijn, hopelijk kan dat weer snel!

Schrijven zal ik blijven doen, ik heb ondertussen weer twee nieuwe kinderverhaaltjes klaar waarvan ik de illustraties aan het maken ben. De drie vorige boekjes zijn old school getekend, dus met aquarel en acrylverf op papier, maar de volgende boekjes zullen digitale tekeningen zijn. Dat is ook nieuw voor mij. Veel oefenen en je kan dat wel, hoor ik ze weer rondom mij zeggen. Weer de grote motivatie van het gezin.

“Laten we de kleine eilandjes waarop wij schrijvers ons bevinden, samenbrengen.”

Waarom besloot je om mee te doen met Boekenerf?

Zoals ik samen met nog drie schrijvers oprichtster was van De Boekenbottelarij, zo vind ik Boekenerf een zeer goed platform voor relatief onbekende schrijvers. Een mooie manier om schrijvers de mogelijkheid te geven om je bekend te maken en je boeken te presenteren.

Vooral in deze tijden waar alles on hold is gezet, is Boekenerf een platform om als schrijver in leven te blijven. Wij moeten inventief genoeg zijn om toch nog naamsbekendheid te verwerven, en dat doe je door je boeken zoveel mogelijk op zo divers mogelijke manieren aan de man te brengen. Boekenerf is er eentje van! Dank je dat ik er als schrijver deel van mag uitmaken.

Is er iets dat je nog graag wil meegeven?

Mijn motto is: ‘Vele regendruppels maken een oceaan’, en dat geldt ook voor ons, schrijvers. Als wij ons niet enkel op onze eigen boeken focussen, maar elkaar steunen en denken zoals een oceaan, dan zal de mogelijkheid blijven om te  schrijven.

Hoe doe je dat… elkaar steunen? Als jullie schrijvers een geschenkje zoeken of nodig hebben… Kijk dan eens naar de pareltjes op de ‘Boekenerf’. Laten we de kleine eilandjes waarop wij schrijvers ons bevinden, samenbrengen.

Samen sterk en creatief!

Liefs, Maria T. Muto

Meer weten over Maria en haar boek? Kijk dan zeker eens op haar persoonlijke pagina.