foto: Jo Cuenen
Pimpelmeesje
Ik word wakker en kijk naar buiten
De hemel huilt tranen met tuiten
Het is grijs en grauw
Zelfs geen sprankeltje blauw
Verlangend zoek ik naar dat vogeltje klein
Wat voor mij werkt als een medicijn
Als het zingt naar hartenlust
Lijkt het alsof het mijn oren kust
Ik trek mijn wandelschoenen aan
Nu moet ik echt naar Bosland gaan.
Want op dit vroege uur
Vind je ze toch wel in de natuur.
Dan zie ik daar dat vogeltje klein.
Het zingt zijn mooiste refrein.
Een pimpelmeesje, stralend blauw
Ik blijf je heel graag trouw.
(c) Yoke Goris
Mijn broer
Nooit eerder voelde ik dit.
Nooit eerder dacht ik zo aan jou.
Nooit eerder besefte ik dit.
Nooit eerder besefte ik dit.
Nooit eerder onze verbondenheid.
Nooit eerder
Hetzelfde nest
Hetzelfde bloed.
Alleen jij
Alleen ik
Jij en ik
Hetzelfde bloed
Uit hetzelfde nest.
Ik heb je nodig,
Als nooit eerder.
(c) Yoke Goris
Mama
Een bloem
Een bloem ontluikt
bij het krieken van de dag.
Een bloem die straalt
bij het vangen van de eerste zonnestraal.
Een bloem die vol liefde
haar schoonheid laat zien.
Een bloem…
Van madeliefje, naar anjer, naar rode roos,
die uiteindelijk afscheid neemt als gele roos.
Een gele roos die voortkomt uit liefde, schenk ik jou.
Ze opent jouw hart en jouw bron zal herstellen.
Deze gele roos laat je verder gaan in gelukzaligheid.
Wees gelukkig mama
(c) Yoke Goris
Liefdesbrief aan de aarde
Ik dobber in het water
In een zee zó groot
In een zee zó groot
Met niets of niemand om me heen.
Alleen!
Alleen?
Maar weet … niets is wat het lijkt!
Ik leef in het dorp.
Met zoveel mensen om me heen.
Maar niemand ziet me.
Alleen!
Alleen?
Maar weet …niets is wat het lijkt!
Ik open mijn ogen,
Ik open mijn hart.
Zoveel gekleurde visjes om me heen
zwemmen naar me toe
en bezorgen me een heerlijk gevoel.
Ik open mijn ogen,
Ik open mijn hart.
Zoveel lieve mensen reiken me de hand,
vullen mijn hart.
Samen zijn we één, samen zijn we sterk.
Samen!
Samen kunnen we alles aan!
Wil jij ‘samen’ zijn met mij?
(c) Yoke Goris
Ik leef
Het zonnetje schijnt,
In een haven heel dichtbij.
Ik zet me op een bankje…
En ik voel een klein sprankeltje
Een vleugje genot
Van een koffietje met een smaakje.
Ik adem in, zonder masker.
Ik adem uit, wat ik niet meer wil.
De wind van het bootjeswater streelt mijn haar.
Ik geniet…
Van het water,
Van de wind,
Van de zon
En van mijn overheerlijke koffie.
Ik was het bijna vergeten…
Ik leef!
(c) Yoke Goris
Over de auteur
Yoke Goris schrijft kinderboeken – zoals het fantasierijke ‘Anneke en de Magische eenhoorn’ en ‘Pixie Pix in Bosland’, waarbij ze jong en oud meevoert in de wonderen van de natuur.
Daarnaast schrijft ze ook poëzie en ook daar sluimert haar liefde voor alles wat leeft in elk woord.
Geef een reactie