Ik schreef dit gedicht op vraag van het gemeentebestuur van Bekkevoort. Het werd permanent geplaatst op het gemeenteplein als blijvende herinnering aan die vreselijke Eerste Wereldoorlog. Blijkbaar heeft de mens sindsdien nog niet erg veel bijgeleerd. Misschien nog even herinneren aan het feit dat er in die periode 1.000.000 Belgen (!) naar Nederland zijn gevlucht en daar opgevangen werden.
VREDE
In kleine en grote werelden
wordt uitdagend met vuur gespeeld,
pesterig elkaars kleinheid gemeten
om de wereld een les te leren.
Samen kunnen wij vuren blussen
zoals honderd jaar geleden
in een bos – niet ver van Parijs –
de ‘Groote Vrede’ werd getekend.
In elke tuin groeit een roos
met in haar hart een knop
die zich de klaproos herinnert
met vrede voor de hele wereld.
Laat het kind in ons de roos plukken,
haar schoonheid delen om
nooit te vergeten wat de mens
de mens heeft aangedaan.
Ina Stabergh
Over de auteur van deze blog
Sinds 1980 schrijft Ina Stabergh proza, poëzie en toneel voor jongeren en volwassenen. Haar werk werd vaak bekroond, vertaald en getoonzet. In 2006 werd zij officieel aangesteld tot de Eerste Stadsdichter van Diest en Eerste Stadsdichteres van Vlaanderen. In 2009 werd zij aangesteld tot eerste ‘Hagelanddichter’. Naar aanleiding van ’40 jaar schrijven’ verscheen in 2020: ‘Een leven vol woorden’. Ina schrijft ook voor jongeren en geeft schoollezingen i.v.m. schrijven.
Geef een reactie