Geboren om creatief te leven

Katelijn Vijncke (1959, Deinze) verbleef van haar 5de tot 18de in het M.P.I. Ten Dries te Landegem omwille van een motorische beperking. Poëzie trok haar toen al erg aan. Op haar veertiende begon ze te schrijven en in 1979 verscheen haar eerste bundel ‘Ikjes’, uitgegeven door de Heemkundige Kring van Nevele. Later kwamen er enkele poëzietentoonstellingen in de omgeving.

Op haar 18de verhuisde ze naar Home Angèle Verburght. Ze besteedde meer en meer tijd aan poëzie, en gaf in 1984 een tweede bundel uit. ‘Wroetelen’ verscheen in eigen beheer. Katelijn trok er zelf mee naar de boekhandels. In mei 1990, terwijl ze volop aan haar derde bundel werkte, ging ze zelfstandig wonen. Toen verscheen ‘Groeien naar vrijheid’. Sindsdien publiceerde ze nog meerdere bundels, die je hieronder vindt.  

Katelijn draagt haar gedichten zelf voor aan het publiek. Poëzie is een verruiming van haar communicatie naar de buitenwereld toe, een manier om als persoon met een beperking een zelfstandige plaats in de samenleving op te eisen.


Poëziebundels

  • Ikjes
  • Wroetelen
  • Groeien naar vrijheid
  • Liefde in ‘t zicht
  • Woorden op twee benen
  • Tijdskruimels
  • Broze werkelijkheid
  • Tijd vouwt/rolt zich
  • Mezelf naar buiten geschreven
  • Kleine bloemlezing
  • De zwartkijker is kleurenblind
  • Compilatie moederliefde

De zwartkijker is kleurenblind (nieuwste bundel)

Lieve lezers,

Op een bescheiden manier wil ik bij jullie zijn, mezelf tonen gestoffeerd met verzen – kort of wat langer – uit gedichten die moeizaam (een eufemisme in mijn geval) tot stand kwamen, in vogelvlucht gevangen en aan mijn pc toevertrouwd. Ik leerde al schrappen en na begeleidingscommentaar ook vaak naar lucht happen. Om dan met een allitererend ‘wissen zo wijs’ mijn gedachten ‘hun weg te laten vinden, en verder te zien vliegen’ naar gevoelige zielen,supporters van poëzie.

En wie ben ik? ‘Als jonge, gezellige zestiger/ weet ik nog de weg door een bocht /wat scherper of ruimer te nemen. Tijdens mijn tocht doorheen het poëzielandschap waarin ik me al vele jaren ietwat moeizaam beweeg, laat ik me gedwee leiden door ‘haarspeldbochten die me al weer eens vaker uit de bol laten springen’. Doordat ik ben aangewezen op een aangepaste computer met vaste instellingen brengt dit vertragingen met zich mee en voel ik me enorm geremd in het uiten van mijn gevoelens.

Toch puzzel en tover ik met het tekenen. Ook fotograferen is voor mij naast het schrijven zeer belangrijk. En ‘Ben ik weer eens in de war, dan wakker geschud en beginnen/ met een deuntje op de notenbalk/ een toonhoogte hoger van plezier/ zingen omdat ik zojuist/ een weer te diepe put ontweek.’

Sorry dat ik even verder dein op eigen verzen die vaak sterk autobiografisch zijn. Zo groei ik langzaam, en word ik ‘Opgewassen tegen spijkers en valkuilen/ op reis wordt soms de doorgang voor stoelen/ verhinderd voor Mensen met of zonder wielen/ onder hun voeten; net hetzelfde streven/ naar gezond ouder worden. Daarin heb ik/wel meer dan eens zin in.’

En ja, poëzie werkt als zingeving. Het creatief betekenis geven aan herinneringen, vaak na herkauwen en herwerken ‘moeizaam milder gemaakt’. Toch – en neem het mij niet kwalijk – ‘blijft in mijn hoofd dan vaak een blauwdruk na – niet uit te gommen, ‘want welllicht nog niet helemaal verteerd.

Toch al aan jullie, lieve lezers toevertrouwd. Tot slot verwijs ik graag naar de woorden van Stef Bos waarin ik me bescheiden herken, die zijn poëtische teksten verwoordt als  ‘een klein standbeeld oprichten met foto’s die in een reis door de tijd zijn genomen’ Wat ben ik blij dat ik via mijn nieuwe bundel wat dichterbij jullie mocht zijn. Top!

Kopen?

Je kan Katelijns boeken kopen via haar eigen website https://katelijn.be/ of via info@katelijn.be